losowe inne prace z tej kategorii:
Wróc do menu: okruchy
Milczymy. Toniemy nawzajem w swoich oczach. Chwytamy łapczywie każde spojrzenie, aby zachować je w naszych duszach i już nigdy nie wypuszczać. Zatracamy się w objęciu tak kurczowym, jak gdyby ratowało nas ono od upadku w otchłań nicości i zapomnienia. Splątani wzrokiem i ramionami, zastygamy w bezruchu jak posągi, a świat wokół nas wiruje w chaotycznym tańcu wieczności. Trwamy zapamiętale w chwili, która oddziela nas od niego niczym mydlana bańka. Równie piękna i równie nietrwała. Czas na chwilę zatrzymuje się, kiedy szepczesz mi do ucha ?Nie puszczę cię...?
?Nie puszczaj?, proszę.
Wszystko sprowadza się do trwania w naszej osobistej wieczności, zamkniętej w tej krótkiej chwili.
* * *
Czas znów rusza, a wiecznie żywa rzeka ludzkich istnień, spieniona i rwąca, porywa nas swoim nurtem w przeciwnych kierunkach. Nie odwracamy się. Nie potrzebujemy. Jesteśmy przecież nadal tam ? zamknięci w chwili, splątani wzrokiem i ramionami. W chwili schowanej w najgłębszej kieszeni duszy, w sercu.
2010-02-25 15:47 IP: 83.7.177.199
Piękne, czyste i mocne...
--
Astral
2010-02-25 19:02 IP: 89.74.195.167
Wcześniej, zanosząc ten Okruch do Biblioteki, nie zostawiłam karteczki od siebie. Naprawiłam już ten błąd :)
Piękny tekst, Nev. Piękne wspomnienie. Dzięki Tobie teraz także i moje. Za co Ci bardzo dziękuję.
--
Quellen
2010-02-26 10:40 IP: 213.192.65.46
To ja Ci dziękuje, Quell, za pomysł i natchnienie :P Nie chcesz zostać moją etatową muzą? :P
--
Nevermore
2010-02-26 10:50 IP: 89.74.195.167
ojej, Księżycu... cała przyjemność była po mojej stronie :) i wiesz przecież, że zawsze, ale to zawsze, możesz na mnie liczyć :)
--
Quellen
Nunc stans
Proste słowa nigdy nie były tak skomplikowane. Plączą się w głowie bez ładu, wypaczając znaczenie, tracąc kontekst, więznąc w gardle. Więc milczymy. Zresztą nie potrzebujemy słów, które odarłyby nas z poezji chwili, odrapały z piękna, pozostawiając parą przypadkowych przechodniów w tłumie.Milczymy. Toniemy nawzajem w swoich oczach. Chwytamy łapczywie każde spojrzenie, aby zachować je w naszych duszach i już nigdy nie wypuszczać. Zatracamy się w objęciu tak kurczowym, jak gdyby ratowało nas ono od upadku w otchłań nicości i zapomnienia. Splątani wzrokiem i ramionami, zastygamy w bezruchu jak posągi, a świat wokół nas wiruje w chaotycznym tańcu wieczności. Trwamy zapamiętale w chwili, która oddziela nas od niego niczym mydlana bańka. Równie piękna i równie nietrwała. Czas na chwilę zatrzymuje się, kiedy szepczesz mi do ucha ?Nie puszczę cię...?
?Nie puszczaj?, proszę.
Wszystko sprowadza się do trwania w naszej osobistej wieczności, zamkniętej w tej krótkiej chwili.
* * *
Czas znów rusza, a wiecznie żywa rzeka ludzkich istnień, spieniona i rwąca, porywa nas swoim nurtem w przeciwnych kierunkach. Nie odwracamy się. Nie potrzebujemy. Jesteśmy przecież nadal tam ? zamknięci w chwili, splątani wzrokiem i ramionami. W chwili schowanej w najgłębszej kieszeni duszy, w sercu.
KOMENTARZE:
Tylda (~) oznacza podpis osoby niezarejestrowanej.
2010-02-25 15:47 IP: 83.7.177.199
Piękne, czyste i mocne...
--
Astral2010-02-25 19:02 IP: 89.74.195.167
Wcześniej, zanosząc ten Okruch do Biblioteki, nie zostawiłam karteczki od siebie. Naprawiłam już ten błąd :)
Piękny tekst, Nev. Piękne wspomnienie. Dzięki Tobie teraz także i moje. Za co Ci bardzo dziękuję.
--
Quellen2010-02-26 10:40 IP: 213.192.65.46
To ja Ci dziękuje, Quell, za pomysł i natchnienie :P Nie chcesz zostać moją etatową muzą? :P
--
Nevermore2010-02-26 10:50 IP: 89.74.195.167
ojej, Księżycu... cała przyjemność była po mojej stronie :) i wiesz przecież, że zawsze, ale to zawsze, możesz na mnie liczyć :)
--
QuellenDODAJ KOMENTARZ