Powiadają, że budynki przechowują wspomnienia... ból, smutek i łzy osiadają na kamieniach, tak samo jak radość, śmiech i rozkosz. Budynki trwają dłużej niż ludzie, ich pamięć sięga dużo dalej. I jest o wiele trwalsza.
Może to dlatego, że ściany nie mają własnych przeżyć i emocji? Może dlatego chłoną ludzkie życia jak gąbka?

Nasz Zamek nie jest inny. Może tylko odrobinę chętniej dzieli się tym, co zgromadził przez wieki swego trwania.
Wejdź. Rozkoszuj się okruchami wspomnień pokoleń. Wybierz kamień w murze, połóż na nim dłoń i poddaj się wspomnieniu...

"Okruchy Wspomnień" to nowy dział, który pojawił się w naszej Bibliotece. Aby się tam dostać na skróty wystarczy kliknąć tutaj. Znajdziesz tam pracę Quellen, Nevermora i debiutującego Astrala. Zapraszam serdecznie.
Vaticinator